Ημερολόγιο καλλιεργητή

Γράφουν οι γεωπόνοι:

ΑΓΓ. ΚΟΥΤΡΟΥ – ΑΥΓΟΥΛΑ

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΪΡΗΣ 

Άρχισε η εποχή για την φύτευση του παρατόσπορου και οι παραγωγοί θα πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τόσο στην επιλογή του σπόρου, όσο και στην επιλογή των χωραφιών. Και τα πράσα έχουν την τιμητική τους αυτή την περίοδο… Ο καιρός βεβαίως ενδείκνυται και για τη λίπανση των ελαιώνων, αλλά και την προστασία της μηλιάς.

ΠΑΤΑΤΑ

Η φύτευση του πατατόσπορου ξεκινά στη Χώρα μας το Δεκέμβριο στις νότιες περιοχές και ολοκληρώνεται τον Απρίλιο στις βορειότερες. Τα εδάφη που ευδοκιμεί είναι αμμώδη, μεγάλου βάθους όξινης αντίδρασης, επαρκώς εφοδιασμένα με οργανική ουσία ψιλοχωματισμένα, χωρίς μεγάλα συσσωματώματα και με υγρασία σε κανονικά επίπεδα. Συνιστάται στους καλλιεργητές να χρησιμοποιούν πιστοποιημένο πατατόσπορο και να μην επιλέγουν αγροτεμάχια που υπήρξαν προσβολές από νηματώδεις ή από οργανισμούς που θέτουν την καλλιέργεια σε κατάσταση «καραντίνας», όπως η καστανή και δακτυλιωτή σήψη, η καρκίνωση, τα σκαθάρια των ειδών Epitrix spp και το ιοειδές των ατρακτοειδών κονδύλων της πατάτας. Επισημαίνεται ότι η πυκνότητα της φύτευσης επιδρά ευθέως στις τελικές αποδόσεις και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των κονδύλων το δε βάθος φύτευσης εξαρτάται τόσο από την ποικιλία και όσο και τον τύπο του εδάφους αλλά κατά κανόνα περιορίζεται στα 15-20 εκατοστά. Ολοκληρώνοντας εφιστάται η προσοχή στις αποστάσεις των φυτών μεταξύ των γραμμών που θα πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 65 με 70 εκατοστά, οι δε αποστάσεις φύτευσης του πατατόσπορου επί της γραμμής να είναι 30-40 εκατοστά.

ΕΛΙΑ

Η λίπανση των ελαιοδένδρων στους ξηρικούς ελαιώνες πραγματοποιείται την περίοδο μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου, σε αντίθεση από τους αντίστοιχους αρδευόμενους που τα λιπάσματα εφαρμόζονται κατά το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου. Η ρίψη των λιπασμάτων γίνεται συνήθως ανά δένδρο, επειδή η χρήση του λιπασματοδιανομέα ενδείκνυται μόνο στις πυκνές φυτείες κι αυτό διότι έχουμε αύξηση του κόστους.

ΜΗΛΙΑ

Στις περιπτώσεις που σε δενδρώνες της μηλιάς έχουμε προσβολές από πληθώρα παθογόνων και εχθρών, πρέπει να επιλέγεται η πρόληψη των προβλημάτων και όχι η αντιμετώπισή τους, καθόσον η μη πρόληψή τους μπορεί να επιφέρει σημαντική αύξηση του κόστους παραγωγής.

Στις φυτείες μηλιάς απαιτούνται να διενεργείται έλεγχος κατά διαστήματα από εξειδικευμένο προσωπικό, με σκοπό την αναζήτηση ενδείξεων ύπαρξης και δράσης παθογόνων οργανισμών. Η χειμερινή περίοδος (περίοδος ληθάργου) είναι η σημαντικότερη από τις περιόδους που διενεργούνται οι προαναφερόμενοι έλεγχοι, καθόσον τώρα αναζητούνται μολύσματα της σοβαρότερης μυκητολογικής για τη μηλιά ασθένεια, που είναι το «Φουζικλάδιο» στα πεσμένα φύλλα της, καθώς και οι ωοτοκίες ακάρεων, αφίδων, κοκκοειδών και ελκών βακτηριακού καψίματος.

Με τους ελέγχους προσπαθείται να εντοπισθούν και δένδρα που έχουν προσβληθεί από εδαφογενείς φυτοπαθογόνους μύκητες, όπως είναι το Verticillium dahliae, Armillaria mellea, Rhizoctonia solani, Pythium spp. και Phytophthora spp. Ολοκληρώνοντας, επισημαίνεται ότι στις περιπτώσεις που εντοπισθούν ευρήματα, πρέπει να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα, όπως κλαδεύματα, απομονώσεις και απομακρύνσεις προσβεβλημένων για τον περιορισμό του κινδύνου εξάπλωσής τους.

ΠΡΑΣΟ

Το πράσο καλλιεργείται στη Μακεδονία, τη Θράκη, τη Θεσσαλία αλλά και την Αττική. Είναι χειμερινό λαχανικό που η σπορά του πραγματοποιείται το Δεκέμβριο σε θερμαινόμενα σπορεία, η δε μεταφύτευση των φυταρίων γίνεται το Φεβρουάριο με στόχο να λάβουμε την παραγωγή τον Ιούλιο.

Η πρωιμότητα της παραγωγής είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χρήσης του θερμαινόμενου σπορείου έναντι του συμβατικού, καθόσον με τη συμβατική σπορά έχουμε την παραγωγή του προϊόντος το Σεπτέμβριο. Το έδαφος στα σπορεία πρέπει να είναι αμμώδες, ψιλοχωματισμένο, χωρίς ζιζάνια, να περιέχει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, η δε απόσταση μεταξύ των γραμμών σποράς να κυμαίνεται από 8 έως 15 εκατοστά. Ενδείκνυται το βάθος φύτευσης να μην υπερβαίνει το 1 εκατοστό, η δε κάλυψη του σπόρου να γίνεται με τσουγκράνα. Εφιστάται η προσοχή στο να γίνεται πότισμα αμέσως μετά τη σπορά και την κάλυψη του σπόρου και αυτό για την καλύτερη επαφή του σπόρου με το έδαφος που θα έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη βλάστησή του. Κρίνεται απαραίτητο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των φυτών στα σπορεία να διατηρείται η υγρασία στο ανώτερο τμήμα του εδάφους σε ικανοποιητικά επίπεδα, τα δε ποτίσματα να πραγματοποιούνται 3 φορές την εβδομάδα.