Ημερολόγιο καλλιεργητή 6/7-12/7

Γράφουν οι γεωπόνοι ΑΓΓ. ΚΟΥΤΡΟΥ-ΑΥΓΟΥΛΑ

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΪΡΗΣ

Εποχή που πρέπει να αποφεύγεται το κάψιμο της καλαμιάς των χειμερινών σιτηρών μετά τη συγκομιδή, επειδή καίγεται μαζί και η πολύτιμη οργανική ουσία του εδάφους. Μετά από κάθε χορτοκοπή, η μηδική πρέπει να ποτίζεται και στη φυτεία να διενεργείται ένα σταυρωτό σβάρνισμα. Στο βαμβάκι πρέπει να αποφεύγεται η χρήση υπερβολικών ποσοτήτων αζωτούχων λιπασμάτων και νερού. Τέλος, στην ελιά είναι απαραίτητη η προστασία των φυτειών από τα κοκκοειδή (λεκάνιο, πολλίνια) και τα ακάρεα.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΣΙΤΗΡΑ

Οι παραγωγοί των χειμερινών σιτηρών (σιταριού-κριθαριού-βρώμης-σίκαλης) μπαίνουν στον πειρασμό να κάψουν την καλαμιά μετά τη συγκομιδή τους, με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η προετοιμασία του αγρού για την επόμενη καλλιέργεια και να καταστραφούν τα παθογόνα που βρίσκονται στην καλαμιά. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι με το κάψιμο της καλαμιάς αυξάνονται οι αποδόσεις, αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν σχετικές πειραματικές εργασίες που έχουν αποδείξει ότι με το κάψιμό της καίγεται πολύτιμη οργανική ουσία του εδάφους και υποβαθμίζεται η εδαφική δομή. Το τελευταίο εύρημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα περισσότερα ελληνικά εδάφη, που είναι φτωχά σε οργανική ουσία και με εδαφική δομή που απαιτεί βελτίωση. Σημειώνεται ότι το κάψιμο της καλαμιάς αποτελεί το βασικό αίτιο πρόκλησης εκτεταμένων, καταστρεπτικών πυρκαγιών και γι’ αυτό πολλοί την θεωρούν ως μια «βάρβαρη» καλλιεργητική τεχνική που πρέπει να αποφεύγεται και να γίνεται ανεκτή μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, όπως στους πολύ γόνιμους αγρούς, πλούσιους σε οργανική ουσία, που έχουν αποδοθεί πρόσφατα στην καλλιέργεια.

ΒΑΜΒΑΚΙ

Συνιστάται στους βαμβακοκαλλιεργητές να κάνουν ορθολογική χρήση των αζωτούχων λιπασμάτων και του νερού, προκειμένου να μην αναπτυχθούν φυτά με υπερβολική βλάστηση, που αποτελούν κατάλληλο υπόβαθρο για την ανάπτυξη επιβλαβών οργανισμών, όπως είναι το πράσινο σκουλήκι, αλλά και για να επιτευχθεί η επιζητούμενη πρωιμότητα των βαμβακοκαλλιεργειών.

Προτείνεται οι βαμβακοφυτείες να επιθεωρούνται τακτικά για τη διαπίστωση ύπαρξης σημαντικών πληθυσμών αφίδων (μελίγκρες), θρίπα, τετράνυχου και λύγκου. Ο τελευταίος μεταναστεύει στο βαμβάκι από άλλες γειτονικές καλλιέργειες, όπως από αυτές της μηδικής που συγκομίζεται, των ζαχαρότευτλων, της βιομηχανικής τομάτας κ.ά.

ΜΗΔΙΚΗ

Η μηδική χορτοκόπτεται και αναβλαστάνει σε όλη τη διάρκεια των θερμών μηνών του έτους με ρυθμό ανάλογο της υγρασίας του χωραφιού (αρδεύσεις) της ποικιλίας, του ύψους των θερμοκρασιών, της γονιμότητας του αγρού και της ηλικίας της φυτείας. Οι παραγωγοί υποχρεούνται μετά από κάθε χορτοκοπή, να κάνουν μια άρδευση με 60-80 m³ νερού στο στρέμμα, καθώς και ένα σταυρωτό σβάρνισμα με οδοντωτή σβάρνα για την καταστροφή των ζιζανίων που έχουν αναπτυχθεί κάτω από τα φυτά της μηδικής.

Εφιστάται η μεγαλύτερη δυνατή προσοχή των παραγωγών στο βλαστικό στάδιο στο οποίο κόπτεται η μηδική, επειδή αυτό ασκεί μεγάλη επίδραση στην αντοχή της στις χαμηλές θερμοκρασίες και στην ξηρασία, στην προθυμία αναβλάστησής της, καθώς και στη μακροβιότητα των φυτών της. Σημειώνεται επίσης ότι, το στάδιο κοπής επηρεάζει σημαντικά και τη σύνθεση του λαμβανομένου χόρτου.

Το στάδιο κοπής, που εξασφαλίζει τις άριστες προϋποθέσεις, είναι όταν τα φυτά βρίσκονται στο 50% της άνθησης. Όταν αυτές γίνονται νωρίτερα ή αργότερα δίνουν χόρτο με μικρή περιεκτικότητα σε λευκώματα, μικρή ή μεγάλη περιεκτικότητα σε κυτταρίνες κ.ά.

ΕΛΙΑ

Προσοχή χρειάζεται την περίοδο αυτή για την αντιμετώπιση των προσβολών της ελιάς από τα κοκκοειδή της, όπως είναι το λεκάνιο και η πολλίνια.

Το λεκάνιο προσβάλλει τους βλαστούς και τα φύλλα και ευνοείται από την υψηλή σχετική υγρασία που αναπτύσσεται σε πυκνό φύλλωμα , οι δε περισσότερο έντονες προσβολές σημειώνονται σε περιοχές ιδιαίτερα υγρές, όπως είναι οι ρεματιές, οι κλειστές και απάνεμες κοιλάδες, τα παραθαλάσσια μέρη κ.ο.κ. και στα αρδευόμενα και ακλάδευτα δέντρα. Στα μελιτώδη εκκρίματα του λεκανίου αναπτύσσονται μύκητες, που προξενούν μαύρισμα στα φύλλα (καπνιά) και έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένιση των δέντρων.

Συνιστάται να χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα χαμηλής τοξικότητας για την προστασία των ωφέλιμων εντόμων, παρασιτοειδών και αρπακτικών, επειδή το λεκάνιο παρουσιάζει υψηλό παρασιτισμό, που συνήθως συγκρατεί τους πληθυσμούς του σε χαμηλά επίπεδα.

Σε περιπτώσεις που διαπιστώνονται σοβαρές προσβολές από την πολλίνια, πρέπει να γίνει συνδυασμένη καταπολέμηση με το λεκάνιο, τα δε δέντρα που θα ψεκαστούν με παραφινικό λάδι, πρέπει να είναι ποτισμένα τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν τον ψεκασμό και η θερμοκρασία δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 32^οC, η δε επέμβαση πρέπει να γίνεται τις πρωινές ώρες ή αργά το απόγευμα.

Απαραίτητη κρίνεται η καταπολέμηση των ακάρεων με το κατάλληλο, εγκεκριμένο ακαρεοκτόνο για την προστασία των νεαρών δέντρων, των φυτωρίων και των αυστηρά κλαδεμένων, αρδευόμενων δέντρων.