Οι «Δαρνάκων Γεύσεις» ταξιδεύουν στο εξωτερικό

Της ANNAΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ

(arampatzi@paragogi.net)

Την ταυτότητά του στους νέους που θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν εδώ, έχει βρει το επιχειρείν του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ο 28χρονος Σωτήρης Βαγενάς, από το Δαρνακοχώρι, Νέο Σούλι Σερρών. «Έκαψε τα καράβια του», αν μπορούμε να δανειστούμε τον στίχο του τραγουδιού του Νίκου Πορτοκάλογλου, και… «ζει με πείσμα και τρέλα, ώσπου να βρει νερό», στην Ελλάδα της κρίσης.

Μόλις εννέα μήνες ζωής μετρά η οικοτεχνία του Σωτήρη Βαγενά «Δαρνάκων Γεύσεις» και ήδη δίνει τα πρώτα θετικά δείγματα. Ο Σωτήρης μεγάλωσε στις Σέρρες και σπούδασε τεχνολόγος γεωπόνος στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήθελε να ξενιτευτεί, όπως πολλοί νέοι της ηλικίας του και έπρεπε να κάνει κάτι δικό του, στον παραγωγικό τομέα και όχι στις υπηρεσίες. Έτσι, επέλεξε τα τρόφιμα και τη μεταποίησή τους, «μακρινά ξαδέρφια», όπως λέει, με την επιστήμη του.

Έμεινε, λοιπόν, στο χωριό και εκμεταλλευόμενος το πρόγραμμα Leader ξεκίνησε την οικοτεχνία του. Παράγει μαρμελάδες και σάλτσες με τη συνταγή της γιαγιάς. Όπως εκείνη έκανε μαρμελάδα για την οικογένεια, με τις πρώτες ντομάτες, ο Σωτήρης σήμερα τη φτιάχνει για διάφορα ντελικατέσσεν στην Ελλάδα. Παράγει σάλτσα ντομάτα με δάφνη και κρεμμύδι, με βασιλικό και πιπεριά, αλλά και με πιπεριά και ρίγανη. Οι μαρμελάδες του είναι ροδάκινο, πορτοκάλι με καρότο, ντομάτα, ακτινίδιο και άλειμμα παντζαριού - πορτοκαλιού.

Τις συνταγές τις φτιάχνει μόνος του, γιατί όπως λέει, θέλει να είναι απόλυτα σίγουρος πως είναι σωστές οι αναλογίες. Πήρε τις συνταγές της γιαγιάς λοιπόν και τις πήγε ένα βήμα παραπέρα, σε γεύση αλλά και σε ασφάλεια, όσον αφορά την τεχνολογία τροφίμων. Το «μικρόβιο» της μαγειρικής και του… παντρέματος παράξενων γεύσεων το είχε από μικρός, όταν έμπαινε στην κουζίνα να πειραματιστεί και τον… κυνηγούσαν.

Πρώτες ύλες παίρνει από ντόπιους παραγωγούς και ό,τι δεν μπορεί να βρει εκεί, το αναζητά σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως το πορτοκάλι. Στην παραγωγή δουλεύει σχεδόν όλη η οικογένεια, για να βοηθήσει, πολλές φορές και δωδεκάωρα κάθε μέρα, ανάλογα την εποχή, μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου. Τα φρούτα ελέγχονται ένα-ένα με το χέρι πριν μπουν στην κατσαρόλα. Δεν χρησιμοποιούν ούτε χρωστικές, ούτε πουρέδες, αλλά μόνο φρούτα.

Το marketing και οι εξαγωγές

Μόλις ξεκίνησε την παραγωγή, ο Σωτήρης πήγε πόρτα-πόρτα στα καταστήματα της περιοχής για να τοποθετήσουν τα προϊόντα του. Τα τοπικά μαγαζιά τον στήριξαν, μιας και ήταν ντόπιος και στη συνέχεια άρχισε να «κυνηγάει» την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.  Τους πρώτους μήνες, όμως, τα πράγματα ήταν δύσκολα, το τηλέφωνο δεν έλεγε να χτυπήσει. Τα πράγματα άλλαξαν από τον Μάρτιο και έπειτα, όταν αποφάσισε να συμμετάσχει στην έκθεση Detrop. Τότε άρχισαν να τον μαθαίνουν και οι ξένοι, να ζητούν δείγματα κ.ά.

Μάλιστα, εδώ και δύο μήνες εξάγει τα προϊόντα του στην Ολλανδία, σε ελληνικό κατάστημα. Όπως λέει, πρόκειται για μικροποσότητες, αλλά αυτό που είναι σημαντικό και τον ευχαριστεί, είναι ότι πρόκειται για την πρώτη χρονιά λειτουργίας της οικοτεχνίας. Επιπλέον, ήδη υπάρχουν κι άλλες επαφές, σε διερευνητικό στάδιο, για εξαγωγές σε άλλες χώρες.

«Πρόκειται για ένα καλό προϊόν και αρκεί να καταφέρει να μπει για πρώτη φορά στο τραπέζι του καταναλωτή», τονίζει ο Σωτήρης Βαγενάς. Όσο για τις προοπτικές της οικοτεχνίας του, το αν βλέπει φως στην άκρη του τούνελ, λέει πως «όταν παράγεις, υπάρχει προοπτική».

Τα Δαρνακοχώρια

Νoτιοανατολικά της πόλης των Σερρών και σε μικρή απόσταση από αυτήν, στους πρόποδες του Μενοίκιου Όρους, βρίσκεται μια ομάδα χωριών, γνωστά και ως Δαρνακοχώρια. Μερικοί περιόρισαν τον χαρακτηρισμό Δαρνακοχώρια στα πέντε χωριά, Nέο Σούλι, Άγιο Πνεύμα, Eμμανουήλ Παπά, Xρυσό και Πεντάπολη, ενώ άλλοι βάζουν και την Oινούσα με την Tούμπα. Χαρακτηριστικά των κατοίκων των χωριών αυτών είναι η κοινή ντόπια καταγωγή, η κοινή ομιλούμενη γλώσσα, τα κοινά ήθη, έθιμα, καθώς και η κοινή φορεσιά και μουσικοχορευτική παράδοση.

Τα Δαρνακοχώρια κατοικούνταν από αρχαιοτάτων χρόνων από γνήσιους Έλληνες και έμειναν για πάντα στην πλειοψηφία τους και τα χρόνια της τουρκοκρατίας ακόμη ελληνικά χωριά. H διάλεκτος των Δαρνακοχωριτών θεωρείται ως συνέχεια της αρχαίας ελληνικής δωρικής διαλέκτου, στην οποία οφείλουν και την προσωνυμία τους.