Eurogroup: Όλο και χαμηλώνει ο πήχης για συμφωνία στο χρέος

Η ανένδοτη στάση του Βερολίνου να αποσαφηνίσει τώρα τους όρους ελάφρυνσης του χρέους, μηδενίζει τις όποιες αξιώσεις για επίτευξη συμφωνίας στο σημερινό Eurogroup, αφότου μάλιστα λύση δεν βρέθηκε στο χθεσινό προπαρασκευαστικό EWG.

Η αξιολόγηση θα κλείσει, η Κομισιόν θα παρουσιάσει το προσχέδιο, όπως αυτό διέρρευσε την περασμένη Δευτέρα, η Αθήνα θα ακούσει τον καλό λόγο περί «προόδου» χάρη στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αλλά οι προσδοκίες του Αλέξη Τσίπρα για ευρωπαϊκές δεσμεύσεις αναφορικά με το «καυτό» ζήτημα του χρέους μάλλον θα διαψευστούν, όσο κι αν ο ίδιος επικοινωνεί σε όλους τους τόνους-με στόχο μόνο τη διατήρηση της ενδοκυβερνητικής και εσωκομματικής συνοχής-ότι η κυβέρνησή του έχει τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης.

Το Μαξίμου βέβαια θα συνεχίσει τους «πανηγυρισμούς», καθώς θα ακολουθήσει η απελευθέρωση της δόσης των έως 11 δισ. ευρώ. Συνολικά 3,8 δισ. ευρώ θα κατευθυνθούν για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τους ιδιώτες και 7,2 δισ. ευρώ θα μπουν απευθείας σε έναν ξεχωριστό λογαριασμό για να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες και η αποπληρωμή χρέους. Αυτό θα αποτελέσει και το επικοινωνιακό «χαρτί» της κυβέρνησης ενάντια στις επιθέσεις από τα κόμματα τη Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ποιος ξέρει, ακόμη και από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ.

Το σίγουρο είναι ότι οι δανειστές μας εν μέσω και άλλων μεγάλων προβλημάτων στην ευρωπεριφέρεια, τα οποία απαιτούν άμεσα προσοχή και αντιμετώπιση, θα σπεύσουν να ξεκαθαρίσουν στην Αθήνα, τί ζητούν και για τη δεύτερη αξιολόγηση, ώστε αυτό το καλοκαίρι να βγει… ευκολότερα.

Στην ουσία οι Ευρωπαίοι αρχηγοί δεν συμφωνούν με το ΔΝΤ, αλλά επειδή θέλουν τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, απλά παρατείνουν τις αποφάσεις. Το πιθανότερο σενάριο είναι οι 19 ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης θα συναινέσουν στην εισήγηση της κυρίας Λαγκάρντ για μικρή μείωση του χρέους τώρα και μεγαλύτερη το 2018 με την ολοκλήρωση και αυτού του Μνημονίου, αλλά θα εγείρουν ενστάσεις για τα μέτρα, που προτείνει το Ταμείο στην έκθεση βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.

Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ επιμένει στις προτάσεις του για σημαντική επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των υφιστάμενων δανείων, της περιόδου χάριτος και του «παγώματος» των επιτοκίων.

«Σύμμαχος» της ελληνικής πλευράς αποτελεί το Ταμείο ως προς την εκτίμηση ότι η χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,2% του ΑΕΠ, πέραν του 2018. Το ΔΝΤ κατεβάζει τον πήχη στο 1,5% του ΑΕΠ.

Οι προτάσεις του Ταμείου οδηγούν σε μείωση του δημόσιου χρέους στο περίπου 100% του ΑΕΠ έως το 2060. Σε όρους καθαρής ονομαστικής αξίας (Net Present Value) τα μέτρα που προτείνει το Ταμείο, επιφέρουν μία ωφέλεια της τάξεως του 50% του ΑΕΠ. Από αυτή, το περίπου 18% με 24% του ΑΕΠ (δηλαδή 31 έως 42 δισ. ευρώ) θα προκύψουν από την αναπροσαρμογή των επιτοκίων, ενώ η εναπομείνασα εξοικονόμηση θα προέλθει από την επέκταση του χρόνου αποπληρωμής των υφιστάμενων δανείων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ταμείου, το χρέος, χωρίς τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, θα φθάσει το 250% του ΑΕΠ.

Tα μέτρα αφορούν κατά κύριο λόγο το λεγόμενο reprofiling (αναδιάταξη) των υφιστάμενων δανείων, η οποία, σύμφωνα με το Ταμείο, είναι απαραίτητη, προκειμένου οι χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου να περιοριστούν στο 20%, το 2040.

Προτείνεται:

-Παράταση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από τον EFSF (130,9 δισ. ευρώ) κατά 14 χρόνια. Των δανείων από τον ΕSM (186 δισ. ευρώ) κατά 10 χρόνια, και κατά 30 χρόνια των διμερών δανείων από την Ε.Ε. (52,9 δισ. ευρώ).

- Επέκταση της περιόδου χάριτος κατά έξι έτη των δανείων από τον ESM και κατά 17 έως 20 ετών των δανείων από τον EFSF και των διακρατικών, αντιστοίχως. Η εξέλιξη αυτή θα μείωνε τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου κατά 17% του ΑΕΠ έως το 2040 και κατά 24% έως το 2060.

- Μείωση του περιθωρίου (0,5%), με το οποίο προσαυξάνεται το κυμαινόμενο επιτόκιο των διακρατικών δανείων. Την επιβολή πλαφόν 1,5% για τα επιτόκια των άλλων δύο δανείων έως το 2040. Από τις τροποποιήσεις αυτές των επιτοκίων, αλλά και των παραπάνω μέτρων, το Δημόσιο Χρέος μειώνεται κατά 53% του ΑΕΠ έως το 2040 και κατά 151% έως το 2060. Αντιστοίχως, οι χρηματοδοτικές ανάγκες μειώνονται κατά 22% και έως το 2040 και 39% έως το 2060, οδηγώντας, έτσι, στη βιωσιμότητα του χρέους.

-Τέλος, το Ταμείο κατεβάζει σημαντικά τους στόχους των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις στα 5 δισ. ευρώ.

Οι Ευρωπαίοι από την πλευρά τους δεν μπορούν να υποστηρίξουν πολιτικά τις προτάσεις του ΔΝΤ, ειδικά τώρα που πιέζονται ασφυκτικά από το προσφυγικό και το Brexit. Αν οι 19 δεν προσχωρήσουν στην υιοθέτηση των μέτρων, που προτείνει το Ταμείο, τότε η αξιολόγηση θα «κλειδώσει», χωρίς να έχει διευκρινιστεί, αν το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα ή όχι, γεγονός που δεν συμφέρει καθόλου τη χώρα.

Σε ακόμη ένα Eurogroup ο πήχης είναι πολύ χαμηλά κι η αβεβαιότητα στα ύψη! Το μόνο σίγουρο, όπως προαναφέρθηκε, είναι ότι οι Ευρωπαίοι θα στρώσουν από σήμερα το «χαλί» για τα επόμενα προαπαιτούμενα. Θα θέσουν δηλαδή τις «ορέξεις» τους για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Εάν τα σενάρια αυτά όντως επιβεβαιωθούν, τότε η ελληνική πλευρά θα επιστρέψει στην Αθήνα με συμφωνία, αλλά χωρίς εγγυήσεις για το χρέος, που είναι και το ζητούμενο της κυβέρνησης. Ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με μία «βαριά» Βουλή, που λίγο και θα έμενε με τους «152», καθώς ενώ θα έχουν ψηφιστεί όλα τα σκληρά μέτρα, η κυβέρνηση δεν θα έχει καταφέρει αυτό, για το οποίο λέει πως τόσο καιρό διαπραγματευόταν... περήφανα.