Το ημερολόγιο του καλλιεργητή

Προσοχή απαιτείται στα εσπεριδοειδή (πορτοκάλια Valencia, μανταρίνια όψιμα, γκρέιπφρουτ) για την αντιμετώπιση της μυίγας της Μεσογείου. Η προσβολή από τα κοκκοειδή είναι σύνηθες φαινόμενο στα παραμελημένα δέντρα των εσπεριδοειδών και αντιμετωπίζονται –κυρίως– με καλλιεργητικά μέτρα. Εποχή επαγρύπνησης για την εμφάνιση στην ελιά του πυρηνοτρήτη, της μαργαρόνιας, της πολλίνιας, του ασπιδιωτού, της παρλατόριας και της ψύλλας, ενώ κύριος τρόπος αντιμετώπισής τους η λήψη των αναγκαίων καλλιεργητικών μέτρων. Περίοδος μεταφύτευσης των ποικιλιών καπνού.

ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ

Περίοδος κρίσιμη για επικείμενες προσβολές των εσπεριδοειδών από τη μυίγα της Μεσογείου, λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας.

Επιβάλλεται να ξεκινήσει αμέσως η αντιμετώπισή της στους δενδρώνες πορτοκαλιάς (ποικιλίας Valencia), στα γκρέιπφρουτ και στα όψιμα μανταρίνια( ποικιλίας Encor κ.ά.).

Προσοχή χρειάζεται για την προστασία των ωφέλιμων εντόμων (αρπακτικών, παρασιτοειδών), που αναπτύσσονται την εποχή αυτή, γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται:

• Ετοιμόχρηστες παγίδες προσέλκυσης και θανάτωσης.
• Δολωματικοί ψεκασμοί.

Υπενθυμίζεται ότι το δόλωμα αποτελείται από νερό, υδρολυμένη πρωτεΐνη 2% και ένα κατάλληλο, εγκεκριμένο εντομοκτόνο. Εφαρμόζεται στο εσωτερικό των δέντρων, σε κλαδιά χωρίς καρπούς, στους κορμούς και περιμετρικά σε θάμνους και σε φράκτες. Ο δολωματικός ψεκασμός επαναλαμβάνεται κάθε 7-10 ημέρες.

Επισημαίνεται ότι σε δέντρα εσπεριδοειδών με πυκνή βλάστηση ή παραμελημένα μπορεί να παρουσιάζονται σοβαρές προσβολές από κοκκοειδή, που είναι συνήθως η κόκκινη ψώρα, η μαύρη ψώρα (παρλατόρια) και η μυτιλόμορφη ψώρα.

Συνιστάται για την αντιμετώπισή τους κατάλληλο κλάδεμα των δέντρων, που εξασφαλίζει καλύτερο αερισμό και φωτισμό στο εσωτερικό τους και μειώνει τους πληθυσμούς των κοκκοειδών. Στις περιπτώσεις που οι προσβολές είναι ιδιαίτερα έντονες απαιτείται αντιμετώπιση με ένα κατάλληλο, εγκεκριμένο εντομοκτόνο.

Οι παραγωγοί πρέπει να γνωρίζουν ότι η καστανόμαυρη ψώρα (το κοκκοειδές έχει χρώμα ερυθροκάστανο) και ο ψευδόκοκκος μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα και ότι ο τελευταίος αναπτύσσεται σε υγρές περιοχές και στα σκιαζόμενα μέρη του δέντρου (κάλυκας, ομφαλός ομφαλοφόρων ποικιλιών, σημεία επαφής καρπών με καρπούς, κλαδιά ή φύλλα).

Υπενθυμίζεται ότι στα μελιτώματα (κόλλα) του ψευδόκοκκου αναπτύσσονται μύκητες (καπνιά) που υποβαθμίζουν την εμπορική αξία των καρπών και αντιμετωπίζεται όπως όλα τα κοκκοειδή.

ΕΛΙΑ

Η ανθόβια γενιά του πυρηνοτρήτη βρίσκεται σε εξέλιξη και συνιστάται η αντιμετώπισή της στις μεσοπρώιμες και όψιμες περιοχές της χώρας. Συγκεκριμένα:

• Σε ελαιώνες βιολογικής γεωργίας με μειωμένη ανθοφορία (30-40% της κανονικής) και
• σε ελαιώνες βιολογικής γεωργίας, επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα αντιμετώπισής της στην επόμενη γενεά (καρπόβια).

Οι προνύμφες της μαργαρόνιας προσβάλλουν τα νεαρά φύλλα και τους τρυφερούς βλαστούς, ενώ ανάγκη προστασίας έχουν τα νεαρά δέντρα και τα δενδρύλλια στα φυτώρια.

Τα κοκκοειδή (πολλίνια, ασπιδιωτός, παρλατόρια) αποτελούν σοβαρό εχθρό της ελιάς, κυρίως στα παραμελημένα και εξασθενημένα ελαιόδεντρα.

Ειδικότερα, η πολλίνια εγκαθίσταται στις μασχάλες των κλάδων και των κλαδίσκων, σε πληγές ή σχισμές του φλοιού και σε οφθαλμούς εμποδίζοντας την ανάπτυξή τους, τα δένδρα δε εμφανίζουν μικρού μήκους βλαστούς, μικροφυλλία και νέκρωση των λεπτών κλαδίσκων.

Γίνεται γνωστό ότι τα κοκκοειδή στην ελιά ελέγχονται κυρίως με καλλιεργητικά μέτρα και βασικά με κλάδεμα, άρδευση, ισορροπημένη λίπανση, αφαίρεση και απομάκρυνση των προσβεβλημένων κλαδιών.

Οι καλλιεργητές γνωρίζουν ότι η ψύλλα καλύπτει τη νέα βλάστηση (φύλλα, ταξιανθίες) της ελιάς, με ένα λευκό, βαμβακώδες έκκριμα και η παραγωγή ζημιώνεται σπάνια, γι’ αυτό και σε ελαιώνες με κανονική ανθοφορία δεν υπάρχει ανάγκη καταπολέμησης.

Συνιστάται, όταν εμφανισθούν υψηλοί πληθυσμοί και προκύψει μειωμένη ανθοφορία, επέμβαση με εγκεκριμένο εντομοκτόνο μαζί με ειδικό διαβρεκτικό, ώστε το φάρμακο να διαπερνά τα κηρώδη εκκρίματα και να φθάνει στα ευαίσθητα στάδια του εντόμου.

ΚΑΠΝΟΣ

Εποχή κατάλληλη για τη μεταφύτευση του καπνού από το σπορείο στην οριστική του θέση στο χωράφι και κυρίως στο χρονικό διάστημα από τις αρχές Μαρτίου-μέσα Ιουνίου, δηλαδή 2-3 μήνες μετά τη σπορά στο σπορείο και εξαρτάται βασικά από την περιοχή και τις θερμοκρασίες που επικρατούν.

Προκειμένου να γίνει η μεταφύτευση, τα νεαρά φυτάρια πρέπει να έχουν 15 εκατοστά περίπου ύψος και να έχουν ψηθεί 2-3 ημέρες με αναστολή των αρδεύσεων.

Γνωστοποιείται ότι η μεταφύτευση πρέπει να γίνεται σε γραμμές, με αποστάσεις μεταξύ τους αλλά και επί της γραμμής, ανάλογα με τη γονιμότητα του χωραφιού, τους κλιματικούς παράγοντες της περιοχής, της ανόργανης λίπανσης που εφαρμόζεται και της καλλιεργούμενης ποικιλίας.

Στις ποικιλίες αμερικάνικου τύπου (Βιρτζίνια ή Μπέρλεϋ) οι αποστάσεις είναι 80-100 εκατοστά μεταξύ των γραμμών και 40-50 εκατοστά επί της γραμμής (2.500 φυτά ανά στρέμμα), ενώ στις μικρόφυλλες, ανατολικού τύπου ποικιλίες (Μπασμάς) 40 εκατοστά μεταξύ των γραμμών και 10-12 εκατοστά επί της γραμμής (20.000-25.000 φυτά στο στρέμμα).

Επιδιώκεται η μεταφύτευση να γίνεται πάντα τις πολύ πρωινές ή τις απογευματινές ώρες και αμέσως μετά να ακολουθεί πότισμα.