Νίκος Παπαδόδημας: Oι κυνηγοί δεν μειώνουν τα θηράματα

Πρόκειται για μια δραστηριότητα που έχει δεχτεί και δέχεται επικρίσεις από πολλούς ιδιώτες και φορείς. Ωστόσο όταν μιλάμε για το κυνήγι και τους κυνηγούς δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι πρόκειται για έναν χώρο με παράδοση και ευαισθησίες (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν υπερβολές) για το περιβάλλον και τον πληθυσμό των θηραμάτων.

Oπως λέει στην «Παραγωγή» ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος κ.Νίκος Παπαδόδημας «αποτελεί μύθο που ξεπερνά και τα όρια της φαντασίας η άποψη ότι οι κυνηγοί μειώνουν τα θηράματα. Αν συνέβαινε πράγματι κάτι τέτοιο, δεν θα υπήρχε κυνήγι σήμερα. Από καμία επιστημονική και σοβαρή μελέτη και έρευνα, σε καμία χώρα του κόσμου, δεν προκύπτει αυτός ο γενικός αφορισμός ότι οι κυνηγοί μειώνουν τα θηράματα».

«Ποια τα μεγαλύτερα προβλήματα των κυνηγών εν όψει της νέας κυνηγετικής περιόδου;»

Το μεγάλο πρόβλημα των κυνηγών, σε κάθε κυνηγετική περίοδο, είναι ο συνεχής πόλεμος εναντίον του κυνηγίου που εξαπολύουν οι διάφορες αντικυνηγετικές μη κυβερνητικές οργανώσεις. Μια συνεχής επίθεση για την μείωση, μέχρι και πλήρη κατάργηση του κυνηγιού, η οποία στερείται παντελώς οιουδήποτε επιστημονικού στοιχείου που να οδηγεί στην απαγόρευση του. Παρουσιάζονται από τις οργανώσεις αυτές αστείες δήθεν καταμετρήσεις των πληθυσμών των διαφόρων ειδών που έχουν γίνει χωρίς επιστημονική μεθοδολογία, από ελάχιστους καταμετρητές και γενικότερα μ’ έναν τρόπο ανεξέλεγκτο που οδηγεί σε συμπεράσματα απολύτως ανακριβή.

Το δυστύχημα είναι ότι οι προτάσεις των παραπάνω αντικυνηγετικών Μ.Κ.Ο. γίνονται, χωρίς συζήτηση, αποδεκτές από τις υπηρεσίες Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ και οδηγούν σε παντελώς αδικαιολόγητες μειώσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας. Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι οι προτάσεις αυτές περιλαμβάνουν την δήθεν ανάγκη εκπόνησης πολυάριθμων μελετών, οι οποίες ούτε χρειάζονται, ούτε ανταποκρίνονται στις ανάγκες διαχείρισης του περιβάλλοντος, αλλά, διοχετεύουν τεράστια ποσά προς αυτές τις Μ.Κ.Ο. Σημειώνουμε ότι, η είσπραξη αυτών των αμοιβών γίνεται μέσω νόμιμων διαδικασιών για αντικείμενα τα οποία είναι τελείως άχρηστα. Αυτός ο εναγκαλισμός των υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ με τις Μ.Κ.Ο. αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα ο νέος Υπουργός Περιβάλλοντος, προκειμένου να αποφευχθεί μια απαράδεκτη καθ’ όλα κατάσταση.

Πρέπει να φροντίσει επίσης, να σταματήσει η βιομηχανία άχρηστων μελετών. Επισημαίνουμε ότι το κόστος μόνο 8 ή 10 μελετών ετησίως που φθάνει εύκολα τα 10 εκατομμύρια ευρώ, θα αρκούσε να δημιουργηθούν 260 – 300 νέες θέσεις εργασίας στη σημερινή εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας. Υπολογίστε! για 260 Θηροφύλακές μας η μισθοδοσία τους ανέρχεται σε 5.800.000,00 ευρώ. Καταργώντας περίπου 10 μόνο άχρηστες μελέτες μπορούμε να δώσουμε νέο εισόδημα σε 260 οικογένειες!

«Πολλοί κατηγορούν τους κυνηγούς για την μείωση των θηραμάτων»

-Αποτελεί μύθο που ξεπερνά και τα όρια της φαντασίας η άποψη ότι οι κυνηγοί μειώνουν τα θηράματα. Αν συνέβαινε πράγματι κάτι τέτοιο, δεν θα υπήρχε κυνήγι σήμερα. Από καμία επιστημονική και σοβαρή μελέτη και έρευνα, σε καμία χώρα του κόσμου, δεν προκύπτει αυτός ο γενικός αφορισμός ότι οι κυνηγοί μειώνουν τα θηράματα.

Αντίθετα, τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και στις χώρες της Ευρώπης, είναι ξεκαθαρισμένο ότι, αντιθέτως, οι κυνηγοί διαχειρίζονται με έργα και όχι με λόγια, την άγρια πανίδα έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η διάρκεια των πληθυσμών της. Αποτελεί δε, θέμα απλής λογικής το γεγονός ότι οι πρώτοι, αν όχι και οι μοναδικοί, που φροντίζουν να υπάρχουν θηράματα είναι οι κυνηγοί. Γιατί τους συμφέρει. Γιατί αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να υπάρχει κυνήγι. Ο στόχος δε αυτός, επιτυγχάνεται με δύο βασικούς τρόπους που αποτελούν το Α και το Ω της κυνηγετικής δραστηριότητας.

Ο πρώτος τρόπος είναι οι αυστηροί περιορισμοί τόσο σε είδη των οποίων επιτρέπεται το κυνήγι, όσο και σε περιοχές και περιόδους που πρέπει ν’ απαγορεύεται, όσο και στον αριθμό των επιτρεπομένων θηραμάτων προς κάρπωση. Εδώ να σημειώσουμε ότι η χώρα μας έχει σε όλη την Ευρώπη, τον μικρότερο αριθμό θηρευσίμων ειδών, τις περισσότερες περιοχές όπου απαγορεύεται το κυνήγι και την μικρότερη επιτρεπόμενη κάρπωση. Αυτά έχουν επισήμως αναγνωριστεί στην Ευρώπη και αποδεικνύονται με στοιχεία και όχι με συναισθηματισμούς, παραποίηση της πραγματικότητας και εικασίες.

Ο δεύτερος τρόπος που βοηθάει αποτελεσματικά τους πληθυσμούς συνίσταται στα εξής:

- Οι κυνηγοί έχουν εξασφαλίσει αποκλειστικά με δικά τους έξοδα την θηροφύλαξη, η οποία χωρίς την Θηροφυλακή των Κυνηγετικών Οργανώσεων ήταν εκ μέρους του δημοσίου από ανύπαρκτη έως εξαιρετικά πλημμελής. Βέβαια, παρ’ όλη τη διεθνή επίσημη αναγνώριση των εξαιρετικών αποτελεσμάτων της Θηροφυλακής μας σε διεθνή συνέδρια, οι γνωστοί αντικυνηγοί “πιπιλίζουν την καραμέλα” της λαθροθηρίας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δηλαδή την απαγόρευση του κυνηγίου. - Παράλληλα οι κυνηγοί εκτελούν, πάλι με αποκλειστικά δικά τους χρήματα έργα χειροπιαστά στο φυσικό περιβάλλον, όπως, εξασφάλιση τροφής στην άγρια πανίδα με ειδικές καλλιέργειες, εξασφάλιση νερού με υδατοσυλλέκτες, εξασφάλιση κάλυψης με ειδικές σπορές, απελευθερώσεις θηραματικών ειδών, δενδροφυτεύσεις, εξασφάλιση τροφής σε περιόδους χιονοπτώσεων , καταπολέμηση πυρκαγιών και πολλά άλλα.

 «Το κυνήγι μπορεί να βοηθήσει τις τοπικές οικονομίες;»

Ο ρόλος της κυνηγετικής δραστηριότητας στην περιφέρεια, και ιδιαίτερα στις τοπικές οικονομίες είναι μεγάλος και στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, ιδιαίτερα ευεργετικός, Ειδική έρευνα που έγινε από εξειδικευμένο ανεξάρτητο φορέα κατέληξε ότι οι δαπάνες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την κυνηγετική δραστηριότητα φθάνουν ετησίως το ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ.

Περιληπτικά οι κατηγορίες των δαπανών αναφέρονται σε έξοδα μεταφοράς, διανυκτερεύσεις, έξοδα σίτισης κ.λ.π., αγορά συντήρηση και διατροφή κυνηγόσκυλων, αγορά φυσιγγίων, αγορά όπλων, έξοδα για ένδυση και υπόδηση και λοιπού εξοπλισμού. Η δε παρουσία στις τοπικές κοινωνίες, κυνηγών από διάφορες περιοχές της χώρας χαρακτηρίζεται ως σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης του κοινωνικού ιστού που γνωρίζει τη σημερινή εποχή πολλές αιτίες διάσπασης. Γι’ αυτό το κυνήγι έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας διατήρησης των παραδόσεων, της κουλτούρας και του πολιτισμού.

 «Πόσα είναι τα έσοδα της Πολιτείας από τους κυνηγούς;»

Τα άμεσα έσοδα της Πολιτείας ανέρχονται περίπου στα 8 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία πρέπει σύμφωνα με το νόμο, να δαπανώνται από το Κράτος σε έργα ανάπτυξης της θηραματοπανίδας. Ούτε ένα ευρώ δεν δαπανάται γι’ αυτό το σκοπό. Τα δε έμμεσα έσοδα της Πολιτείας, τα οποία προέρχονται από τις δαπάνες των κυνηγών στην πραγματική οικονομία, ανέρχονται σε περίπου τριακόσια εκατομμύρια ευρώ ετησίως (Φ.Π.Α. και λοιποί φόροι).

«Με ποιες Ευρωπαϊκές ή Διεθνείς Οργανώσεις συνεργάζονται οι Έλληνες κυνηγοί και τι μελετάνε για τη Φύση;»

-Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (πυραμίδα των Κυνηγετικών Οργανώσεων στη χώρα μας) είναι μέλος:  της FACE (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Κυνηγετικών Οργανώσεων και Διατήρησης της Άγριας Πανίδας),  του CIC (Διεθνές Συμβούλιο Θήρας & Διατήρησης της Άγριας Ζωής),

 της IUCN (Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης),

 της AECT (Οργάνωση φίλων Παραδοσιακού Κυνηγίου, η οποία δραστηριοποιείται στη Μεσόγειο) και συνεργάζεται με:

- τον OMPO (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για τη διαχείριση των άγριων πτηνών και των ενδιαιτημάτων τους),

- το I.M.P.C.F. (Μεσογειακό Ινστιτούτο για την Πολιτιστική Κληρονομιά του Κυνηγίου και της Πανίδας),

- το Α.Π.Θ. (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης),

- το ΑΤΕΙ Λαμίας και άλλους φορείς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Οι Έλληνες κυνηγοί έχουν αναθέσει αποκλειστικά με δική τους χρηματοδότηση πάρα πολύ σοβαρές επιστημονικές μελέτες όπως:

 «Η επίδραση της θήρας στους πληθυσμούς των θηρευσίμων και μη ειδών, ο έλεγχος της λαθροθηρίας και η διάρκεια των περιόδων θήρας» Η έρευνα-μελέτη αυτή αφορά θέματα όπως:

- η επίδραση της χρονικής περιόδου θήρας επί των θηρευσίμων και των απολύτως προστατευομένων ειδών.

- ο έλεγχος ως προς την κατάσταση διατήρησης των θηρευσίμων ειδών,

- τα δεδομένα για την πληθυσμιακή κατάσταση, τη μετανάστευση, την κυνηγετική κάρπωση, το καθεστώς διατήρησης των θηραματικών ειδών,

- η επίδραση της χρονικής περιόδου θήρας στους πληθυσμούς,

ε) η δυνατότητα ελέγχου της λαθροθηρίας.

 Το Πρόγραμμα για τον «Προσδιορισμό της φαινολογίας της μετανάστευσης των θηρευσίμων πτηνών στην Ελλάδα».

 Το Πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ που υλοποιείται εδώ και 17 χρόνια για την «Καταγραφή της κυνηγετικής κάρπωσης και παρακολούθηση των θηραματικών πληθυσμών στην Ελλάδα».

 Το Πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ ΙΙ για τον «Προσδιορισμό της δομής των πληθυσμών των θηραματικών ειδών στην Ελλάδα, μέσω της κυνηγετικής δραστηριότητας» και άλλα.

Οι παραπάνω δραστηριότητες των κυνηγών για την προστασία του περιβάλλοντος υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο κυνηγετικός κόσμος αποτέλεσε την κοινωνική ομάδα που πρώτη πίεσε και επέτυχε να θεσπισθούν οι πρώτες προστατευτικές διατάξεις για την άγρια ζωή της νεότερης Ελλάδας. Αυτό έγινε ήδη από τη δεκαετία του 1920 με επιχειρήματα και αντίληψη προστασίας της άγριας ζωής, που θα τα ζήλευαν οι σημερινοί όψιμοι οικολογούντες – άτομα ή οργανώσεις.

Ήδη, το 1926 στο τότε “Ημερολόγιο του Κυνηγού” υπάρχει η εξής προτροπή: «Τηρείτε με θρησκευτική ευλάβεια τας απαγορεύσεις. Αι απαγορεύσεις σας ασφαλίζουν το θήραμά σας, το κυνήγι σας». Πρόσφατα δε, ο Επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Στ. Δήμας είπε ότι: «Το κυνήγι δεν αποτελεί πρόβλημα για το περιβάλλον, αλλά μέρος της λύσης του προβλήματος». Να γιατί όλα τα είδη των οποίων επιτρέπεται το κυνήγι, είναι σε αφθονία, έχουν εύρωστους πληθυσμούς και η κατάστασή τους μελετάται συνεχώς. Τα δε προστατευόμενα είδη που συνεχώς μειώνονται δεν κυνηγιούνται και δεν κυνηγήθηκαν ποτέ!