Στροφή στην ποιότητα και στη συνέργεια για να έρθει η ανάπτυξη

ΣΤΗΝ AΝΝΑ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ

arampatzi@xrimaonline.gr

Θάνος Καραθάνος, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Οινολόγων

1) Πώς πήρατε την απόφαση να αφήσετε την Αθήνα; Ήταν τα πράγματα όπως τα περιμένατε στην Καρδίτσα;

Η απόφαση να αφήσω την Αθήνα συνέπεσε με τα πρώτα «συμπτώματα» της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ή αν θέλετε με τις πρώτες ενδείξεις της βαθιάς ύφεσης, την οποία τώρα πλέον νιώθει όλη η ελληνική κοινωνία. Η σκέψη όμως να επιστρέψω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στην οποία μεγάλωσα, ήταν κάτι που με απασχολούσε εδώ και κάποια χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα είχα επαφή με τον όμορφο τόπο και τους φιλόξενους ανθρώπους της πόλης και της υπαίθρου της Καρδίτσας. Ήξερα τι να περιμένω και δε χρειάστηκε περίοδος προσαρμογής. Ειδικά από άποψη ποιότητας ζωής, κόστους διαβίωσης και δημιουργίας κατάλληλων προϋποθέσεων για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, η σύγκριση είναι σαφώς υπέρ της, έναντι της Αθήνας, όσο καλές συνθήκες κι αν έχεις στην πρωτεύουσα.

Από την άλλη, η επαγγελματική διέξοδος είναι δύσκολη, σε έναν Νομό που βασίζεται στον αγροτικό τομέα, αλλά είναι ελλιπής στην αγροτική βιομηχανία και που μέχρι τώρα έστελνε -χωρίς επιστροφή- τα παιδιά του για σπουδές και δουλειά στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Επίσης η γραφειοκρατία και ό,τι άλλο επικρατεί στις δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες πρέπει να απευθυνθείς για οτιδήποτε νέο προσπαθείς να δημιουργήσεις, είναι παρούσα και εδώ.

2) Πείτε μας δυο λόγια για την παραγωγή σας, ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;

Η παραγωγή μου σήμερα είναι ιδιαίτερα μικρή και αφορά κυρίως στην καλλιέργεια οικογενειακών κτημάτων και στην παραγωγή προϊόντων για κατανάλωση στο οικογενειακό ξενοδοχείο «KAZARMA LAKE RESORT» στη Λίμνη Πλαστήρα. Εκτός από τη μακρόχρονη παράδοση στην καλλιέργεια αμπελιών βιολογικής γεωργίας, καλλιεργούμε σιτηρά, λαχανικά, από φέτος όσπρια και ετοιμάζονται και άλλες. Τα σταφύλια, το κρασί και το τσίπουρο είναι προϊόντα τα οποία ήταν πάντα μέσα στην οικογενειακή μας παράδοση για πολλές γενιές. Σπούδασα και εργάστηκα πάνω σε αυτά, τα προώθησα, τα δίδαξα, ωστόσο, ίσως εξαιτίας όλων αυτών, δεν τα βλέπω σαν προϊόντα εμπορίου. Για μένα η παραγωγή ενός κρασιού ή ενός αποστάγματος είναι δημιουργία, επιστήμη και τέχνη. Εδώ και χρόνια παράγω για ερευνητικούς λόγους και οικογενειακή χρήση, κρασί από σπάνιες τοπικές ελληνικές ποικιλίες όπως το Μαύρο Μοσχάτο, η Λημνιώνα, το Μαύρο Μεσενικόλα, το Ζαχαροκοκκινούδι, το Μπατίκι, αλλά και Ασύρτικο, Ροδίτη, Μαλαγουζιά, Σιρά, κ.ά. Επίσης αποστάζω στέμφυλα, παλαιώνω σε διαφορετικούς τύπους βαρελιών, αναμιγνύω αποστάγματα από διαφορετικά βαρέλια, περιοχές και χρονιές, μελετώντας τα χαρακτηριστικά τους. Στόχος μου δεν είναι να αυξήσω μόνος μου τη δική μου παραγωγή, τις πωλήσεις και την κερδοφορία. Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, μέσα από τον ανταγωνισμό και όχι μέσα από τη συνέργεια, ήταν που έφερε την παγκόσμια κρίση και καταστρέφει τη χώρα μας.

Σκοπός λοιπόν δεν είναι να ξεπουλήσω εγώ το λιγοστό κρασί μου από... χίλια κλήματα, αλλά η χώρα μου να διαθέσει το κρασί της από ένα εκατομμύριο στρέμματα... Φιλοδοξία μου λοιπόν είναι να παρακινήσω συναδέλφους, αγρότες, αμπελουργούς, οινοποιούς, να στραφούν στην ποιότητα και στη συνέργεια και μέσω αυτής θα ’ρθει η ανάπτυξη για όλους. Ακόμη και κοινά ποιοτικά προϊόντα μπορούν να δημιουργηθούν, όπου άλλος συμμετέχει με τη γη του, άλλος με τον εξοπλισμό, άλλος με τις γνώσεις του. Προϊόν συνεργασίας είναι και τα brands «Χίλια Κλήματα» στο κρασί, όπως και το παλαιωμένο απόσταγμα «PURO». Με τέτοιο σκεπτικό για παράδειγμα, θα μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε την κατανάλωση των εισαγόμενων προϊόντων με ελληνικά τρόφιμα και ποτά. Αν πούμε ότι αυτό είναι ουτοπικό, είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

3) Ποιο είναι το μέλλον του ελληνικού κρασιού και ποια είναι τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει; Πώς μπορούν να τονωθούν οι εξαγωγές;

Το ελληνικό κρασί γνωρίζουμε και λέμε όλοι, ότι έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων. Όμως η σημερινή θέση του ελληνικού κρασιού δεν είναι ανάλογη αυτής της αρχαίας ιστορίας του. Η οινοπαραγωγή του σύγχρονου ελληνικού κράτους ξεπήδησε μέσα από τις στάχτες που άφησαν οι συνεχείς πόλεμοι, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση στα αστικά κέντρα και στο εξωτερικό, η εγκατάλειψη πολλών αμπελουργικών περιοχών και σπάνιων τοπικών ποικιλιών, η έλλειψη κρατικής βοήθειας. Η ποιότητα του ελληνικού κρασιού για χρόνια συνδέθηκε με φθηνά κρασιά και με τη ρετσίνα, που απευθυνόταν κύρια στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού.

Το σύγχρονο ελληνικό κρασί έχει ιστορία λίγων δεκαετιών και έπρεπε να ξεπεράσει αυτή την εικόνα. Αυτό που συντελέστηκε στο κρασί της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια μόνο σαν «επανάσταση» μπορεί να ειπωθεί σε όλα τα επίπεδα: Επιστήμονες Οινολόγοι δημιούργησαν ή επάνδρωσαν σύγχρονα οινοποιεία χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες και εξοπλισμό, οραματιστές επιχειρηματίες στράφηκαν και επένδυσαν στο κρασί, αμπελουργοί καθετοποίησαν την παραγωγή τους, ελληνικές ποικιλίες άρχισαν να καλλιεργούνται και να διαδίδονται ξανά και το αποτέλεσμα ήταν η ποιότητα των ελληνικών κρασιών να αυξηθεί κατακόρυφα. Φυσικό επακόλουθο αυτού είναι η αναγνώριση και οι βραβεύσεις που όλο και πιο συχνά πλέον έρχονται από το εξωτερικό. Μένει το βασικό, να μεταφραστεί αυτό και σε αύξηση των εξαγωγών.

Μιλώντας με όρους μάρκετινγκ, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να βελτιώσουμε όλους τους παράγοντες που αποτελούν το μίγμα μάρκετινγκ του προϊόντος «ελληνικό κρασί». (Προϊόν, τιμή, τοποθέτηση, προώθηση, συσκευασία). Είναι δύσκολο να αναλύσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες και το πώς θα βελτίωνε ο καθένας τους την πώληση ελληνικών κρασιών στο εξωτερικό. Δεδομένης όμως της ποιότητας των ελληνικών κρασιών, στην οποία όλοι οι Έλληνες οινοποιοί πρέπει να επενδύσουν, ένα από τα σημαντικά προβλήματα του ελληνικού κρασιού, αφορά στην προώθηση και την επικοινωνία του, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Τελευταία μέσα από το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου, βλέπουμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα για την προώθηση του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό, δείχνοντας τον ρόλο και τη σημασία της κοινής προσπάθειας όλου του κλάδου.

4)Ποιες δράσεις για το ελληνικό κρασί προωθείτε με την Ένωση Ελλήνων Οινολόγων;

Η Ένωση Ελλήνων Οινολόγων (Ε.Ε.Ο.) είναι επιστημονικός φορέας, ένας από τους πιο παλιούς επιστημονικούς συλλόγους της χώρας, αφού ιδρύθηκε το 1926 από τους πρωτοπόρους της επιστήμης και της τέχνης της Οινολογίας.

Βασική επιδίωξη είναι η συνένωση όλων των Ελλήνων Οινολόγων και ο συντονισμός της δραστηριότητάς τους για την βελτίωση και προβολή του έργου του Οινολόγου, της επιστημονικής στάθμης σύμφωνα με τις τάσεις της σύγχρονης οινολογικής επιστήμης και τεχνολογίας, με τελικό αντικειμενικό σκοπό την προστασία και βελτίωση της αμπελοοινικής παραγωγής της πατρίδας μας.

Η Ε.Ε.Ο. δεν είναι σύνδεσμος οινοπαραγωγών, όμως λόγω της σφαιρικής γνώσης για τα αμπελοοινικά θέματα (παραγωγής, ποιότητας, νομοθεσίας), έχει τη δυνατότητα αλλά και την υποχρέωση να έχει άποψη, αλλά κυρίως να έχει προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων του τομέα, όπως βεβαίως και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς των παραγωγών αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες. Γι’ αυτό η Ε.Ε.Ο. συμμετέχει ενεργά και θετικά στις διαβουλεύσεις και τις επιτροπές που σχηματίζονται από τους εθνικούς φορείς του κλάδου, τα αρμόδια υπουργεία ή τις περιφερειακές οργανώσεις και υπηρεσίες.

Σημαντική είναι η προσπάθεια της Ε.Ε.Ο. στον τομέα της οινολογικής έρευνας με τη συγκέντρωση και δημοσίευση εργασιών συναδέλφων, την έκδοση του περιοδικού «ΟΙΝΟΛΟΓΟΣ» και τη διοργάνωση ημερίδων και επιστημονικών συνεδρίων. Τώρα είμαστε στη φάση ηλεκτρονικής έκδοσης όλων των τευχών του περιοδικού, που μαζί με τα πρακτικά των συνεδρίων αποτελούν έναν επιστημονικό θησαυρό για το ελληνικό κρασί. Στη νέα ιστοσελίδα της Ένωσης δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά, καθώς και πληροφορίες για θέματα αμπελουργίας, οινοποίησης, νομοθεσίας, χρήσιμα τόσο σε συναδέλφους όσο και σε οινόφιλους.