Ρυ-ζώνει ο Συνεταιρισμός Χαλάστρας

Tον τελευταίο καιρό το ρύζι Χαλάστρας κερδίζει σιγά-σιγά τη μάχη της διάθεσης σε όλο και περισσότερα καταστήματα ανά την Ελλάδα, ξεπερνώντας τεχνητούς αποκλεισμούς από τα ράφια των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ.

Όπως λέει στην «ΠαραγωΓΗ» ο διευθυντής του Αγροτικού Συνεταιρισμού Χαλάστρας κ. Θανάσης Παπαδόπουλος, τώρα και μέσω της αλυσίδας «Επιλογή» της «Ελληνικής Διατροφής» έχει ξεκινήσει μια ουσιαστική προσπάθεια διάθεσης των προϊόντων χωρίς μεσάζοντες και επεκτείνεται σταδιακά σε όλη τη χώρα.

Παρά την ποιότητα έχει διαπιστωθεί μια δυσκολία στη διάθεση του προϊόντος. Πού οφείλεται αυτό;

Για να μπει σήμερα ένα προϊόν στα ράφια των μεγάλων σούπερ-μάρκετ θα πρέπει να καταβάλει ενοίκιο. Αν εμείς θελήσουμε να βάλουμε τέσσερις κωδικούς (τέσσερις διαφορετικές συσκευασίες του προϊόντος) θα πρέπει να πληρώσουμε τον χρόνο, αέρα από 15.000-30.000 ευρώ. Κάτι τέτοιο δεν είναι μέσα στις πολιτικές μας. Εμείς θέλουμε καθαρές τιμές. Οι αλυσίδες ζητούν υπερτιμολογήσεις γεγονός που μεταφράζεται σε αυξημένες τιμές για τον καταναλωτή.

Πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα σε μόνιμη βάση;

Εμείς μέσω της «Ελληνικής Διατροφής» προσπαθούμε να διαθέσουμε τα προϊόντα στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα σε συνεργασία με μικρά σούπερ μάρκετ. Αυτό θα το επεκτείνουμε σε όλα τα καταστήματα που είναι κοντά στη φιλοσοφία τη δική μας, γιατί το ρύζι και σε βάθος χρόνου θα παραμείνει ένα προϊόν απαραίτητο για τη διατροφή κάθε οικογένειας.

Πόσο ελληνικό είναι το ρύζι που τρώμε;

Ότι συμβαίνει με το λάδι, συμβαίνει και με το ρύζι. Γίνονται εξαγωγές και στη συνέχεια εισάγεται στη χώρα μας. Τώρα, πόσοι και σε τί ποσότητες βαπτίζεται ελληνικό το ρύζι από την Κίνα και την Ινδία δεν μπορώ να το γνωρίζω. Εδώ η Πολιτεία θα πρέπει να πάρει μέτρα. Πρέπει όλα τα ελληνικά προϊόντα να αποκτήσουν «ταυτότητα» προς όφελος των παραγωγών αλλά και των καταναλωτών, ειδικά στις σημερινές συνθήκες.

Οι παραγόμενες ποσότητες ρυζιού μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας;

Είμαστε λίγο ελλειμματικοί, αλλά ρύζι παράγουμε και μάλιστα σε άριστη ποιότητα. Το πρόβλημα είναι πόσο ρύζι εισαγόμενο βαπτίζεται ελληνικό. Εκεί είναι το μυστικό. Εμείς πάντως ως συνεταιρισμός ήδη προχωράμε σε καθετοποίηση της παραγωγής και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα υπέρ των παραγωγών και των καταναλωτών. Πρόσφατα συμμετείχατε και στο κίνημα για διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες.

Μπορούν ανάλογες κινήσεις να λύσουν το πρόβλημα;

Και εμείς διαθέσαμε ρύζι και στην Αθήνα (Πετρούπολη) σε συνεργασία με τους ενεργούς πολίτες. Όμως αυτό το κίνημα για να έχει συνέπεια και συνέχεια θα πρέπει να οργανωθεί σε διαφορετική βάση.Είναι μεγάλα τα συμφέροντα και πιστεύω ότι μετά τις εκλογές η ίδια η Πολιτεία θα θέσει περιορισμούς.

Μπαίνουν νέοι άνθρωποι στην παραγωγή του ρυζιού; 

Είναι γεγονός ότι λόγω της κρίσης πολλοί νέοι θέλουν να ασχοληθούν με την καλλιέργεια ρυζιού. Εμείς τους βοηθάμε όσο μπορούμε, αλλά όσοι θέλουν να επιστρέψουν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα πρέπει να έχουν δικές τους εκτάσεις. Ακόμη και να νοικιάζουν μπορούν, αλλά τα έσοδα δεν είναι τόσο μεγάλα όσο φαντάζονται κάποιοι. Επιτυχημένος καλλιεργητής είναι αυτός ο οποίος καλύπτει το κόστος του και βγάζει και ένα μεροκάματο.

Τί σημαίνει για τη Χαλάστρα το ρύζι;

Είναι από τις βασικές ασχολίες μας. Καλλιεργούμε περίπου 150.000 στρέμματα και παράγουμε το 70% του ρυζιού στη χώρα μας. Έχουμε ένα από τα καλύτερα ρύζια στον κόσμο και αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι πολλές χώρες διαχρονικά έχουν δείξει ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, οι Σκανδιναβικές χώρες, αλλά και χώρες όπως η Βουλγαρία και η Πολωνία.

 Aπό τον Μέγα Αλέξανδρο στον Καζαντζίδη…

Οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν οι πρώτοι Έλληνες που ήρθαν σε επαφή με το ρύζι, στον Ινδό Ποταμό. Σχεδόν δυόμισι χιλιάδες χρόνια στη Χαλάστρα, μια κωμόπολη 18 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, το 1949 άρχισε η καλλιέργεια του ρυζιού από δύο πρωτοπόρους παραγωγούς, οι οποίοι έμαθαν τα μυστικά της καλλιέργειας και στους υπόλοιπους κατοίκους. Πρόσφυγες στην πλειοψηφία (εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά το 1922) δεν δυσκολεύτηκαν να μυηθούν στα μυστικά της νέας καλλιέργειας η οποία δημιούργησε την δική της παράδοση, εκεί στο Δέλτα του Αξιού. Εκεί βρέθηκε και ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο οποίος όπως λένε οι κάτοικοι, είχε στην ιδιοκτησία του περίπου 80 στρέμματα που τα νοίκιαζε σε ντόπιους παραγωγούς. Εκεί, στις αποθήκες του συνεταιρισμού το 1958 τραγούδησε με τη Μαρινέλλα!

Η αντίστροφη μέτρηση για την περιοχή άρχισε το1949, μία χρονιά που συμπίπτει με την αλλαγή σελίδας για την Ελλάδα, με την πειραματική καλλιέργεια του ρυζιού. Τότε άρχισαν τα αντιπλημμυρικά έργα και η γη έγινε εύφορη και φιλική για τους αγρότες. Τότε ξεκίνησε και η πειραματική ρυζοκαλλιέργεια. Το 1950 πρώτοι φύτεψαν ρύζι σε δικά τους αγροκτήματα ο Νικόλαος Κρόσσος και ο Γρηγόριος Τσιότσκας. Ο πρώτος καλλιέργησε 200 στρέμματα και ο δεύτερος 100 στρέμματα. Το 1951 οι δύο πρωτοπόροι κατάφεραν να πάρουν άδεια για περισσότερα στρέμματα. Η αρχή είχε γίνει.

Στη συνέχεια, το υπουργείο Γεωργίας, διαβλέποντας το μέλλον του προϊόντος για την χώρα μας και τα πολλαπλά οφέλη για καλλιεργητές και καταναλωτές έδωσε υποτροφία στον Γρηγόριο Τσιότσκα για να πάει στην Ιταλία και μάθει την τεχνική της μεταφύτευσης. Προορισμός του ήταν το Vercali, μια κωμόπολη έξω από το Τορίνο. Το 1953 ο Γρηγόρης Τσιότσκας επιστρέφοντας από την Ιταλία πειραματίστηκε με τη μέθοδο αυτή στο αγρόκτημα του. Έκανε τα φυτώρια, εξασφαλίζοντας πολύ μεγαλύτερη στρεμματική απόδοση.